شرح حافظ جلسه چهل وسوم

 

💠 شرح حافظ

جلسه چهل و سوم

 

🔻 بده ساقی می باقی که در جنّت نخواهی یافت
🔺 کنار آب رکناباد و گلگشت مصلا را

✔️ رُکناباد: چشمه رکن‌آباد که از کوه‌های الله اکبر سرچشمه می‌گیرد و در سابق بسیار پر آب بوده و دهکده رکن‌آباد را سیراب می‌کرده و هنوز هم مختصر آبی دارد. وجه تسمیه‌اش به رکناباد به واسطه این است که آن‌جا را شخصی به نام سید رکن الدین آباد کرده است و در اطراف این آب عمارت‌ها ساخته و سدها بنا نموده و آن‌جا را به صورت یک گردشگاه خوب درآورده است و چون بین عجم رسم بوده که هرکس محلی را آباد کند و معمورش سازد آن محل را به نام او نسبت می‌دهند از این رو بدان محل رکن آباد گویند.

✔️ مصلّی: دشت سرسبزی که از یک سو به دهکده رکن‌آباد و از ضلع دیگر به شهر متصل و محل تفرّج و گشت و گذار مردم شیراز بوده و مدفن حافظ در آن‌جاست.

✔️ گُلگَشت: گشت و گذار در دشت و چمن‌زاری که پر از گل و ریاحین باشد.

✔️ گلگشت مصلی: مسیری زیبا در کنار رکن‌آباد و متصل به مصلای شیراز است.

💢 برخی بیت اول و دوم این غزل را چنین تفسیر کرده‌اند که:

❇️ این دو بیت بیان‌گر اشتیاق خواجه به استاد و مرشدی است که ترک بوده و در شیراز اقامت داشته است و خال هندو، اشاره به کامل بودن وی است و گویا در سمرقند و بخارا نیز دو استاد داشته که می‌گوید: اگر استاد شیرازی‌ام مرا به خدمت و ارشاد نمودنم بپذیرد از آن دو، دست خواهم کشید. ای مرشد طریق! مرا از آن می باقی که خود آشامیده‌ای عنایت فرما و راهنماییم به دوست شو که در بهشت مانند آب رکن‌آباد و مصلی نخواهی دید؛ یعنی شاگردی چون من در شیراز نمی‌یابی. 

🔰 گمان می‌شود مراد خواجه از ترک شیرازی همان باشد که در بیتی می‌گوید:

🔻 ترکان پارسی‌گوی بخشندگان عمرند 
🔺 ساقی بشارتی ده پیران پارسا را

⬅️ و ممکن است منظور خواجه از ساقی در بیت دوم، حضرت محبوب باشد و بخواهد از او تمنای وصال دایمی را بنماید.

         ┈┈••✾🍃🌸🍃✾••┈┈